Aad fietst naar Cambodja (en smokkelt een beetje)

Het zou een jubileumrit worden.Tien jaar geleden startte ik een dramatische fietstocht naar Maleisië in verzengende hitte en thuisgekomen met twee kapotte knieën. Ja, het verkeer in Thailand is gevaarlijk….

Niettemin volgden nog vele tochten en nu wilde ik naar Laos en Cambodja.Tot ik zag dat ik dan nog maar twee bladzijden in mijn paspoort over zou houden. 
Het werd dus alleen een visum voor Cambodja. 
 
Twee weken geleden nam ik de bus naar bekend terrein: Surin. Nu echter geen olifantenfestival en van de hitte verlost: iedereen tooide zich met muts en jas.
 
Toen ik op de fiets stapte was het twaalf graden en dan wil je wel doortrappen: na 100 km vond ik een fijn hotel in Samraong, aan een kunstmatig meer. 
De receptionist sprak als enige Engels en regelde voor de volgende etappe – 130 km tot Siem Reap zonder Guesthouses – een auto. Mijn fiets werd keurig op het dak vastgebonden!
 
Voor de vijfde keer kwam ik in deze mooie stad en hele mensenmassa’s gaan natuurlijk naar Angkor Wat, wat ik ook deed de eerste jaren. 
Ik was nog nooit in het Angkor Nationaal Museum geweest: een aanrader. 
Verrassend rustig en zeer mooie Boeddhabeelden. Vergeet ook de Hindoeïstische invloed in het oude Khmerrijk niet, hetgeen duidelijk werd uitgelegd. 
 
Rondom Pubstreet kost een biertje nog steeds een halve dollar en naast luxueuze hotels kun je er voor elk budget terecht.
 
De volgende dag wilde ik wat door het Angkorcomplex fietsen, maar met al die           ‘controlemannekes’ werd dat geen succes. 
Dan maar naar het grote meer Tonle Sap om mijn kaartje naar Battambang te kopen. Voor hetzelfde geld zou ik de volgende ochtend met de tuk tuk opgehaald worden, dus na enige twijfel besloot ik van dit aanbod gebruik te maken. 
De gelukkig nog steeds oude boot zat al aardig vol toen mijn fiets op het dak geladen werd, maar toch moesten wij op laatkomers wachten. 
Het werd een prachtige dag. 
Op het meer en de rivier woont men nog in drijvende dorpen. Die zagen er eerst nog netjes uit, maar de golfplaten bouwseltjes werden al gammeler. Hoe kunnen zij hier blijven leven? 
De vissers haalden maar een paar schamele visjes uit hun netten en de rivier droogde op….
Wat mij niet verteld was: de laatste 30 kilometer werden de passagiers in pick-ups opgeladen. Ik besloot te fietsen op het quasi onbegaanbare pad en genoot van het uitzicht. 
Een groepje arme landarbeiders zat te eten ( en vooral te drinken ) en met een biertje in de hand zag ik mijn medepassagiers langshobbelen!
 
Mijn hotel in Battambang stond vlak bij de markthal, die ik nog herkende. Vergane glorie met een oude TV: de enige op mijn reis die ik aan de praat kreeg. 
Langs de rivier fietste ik de volgende dag op mijn dooie akkertje naar een paar tempels. 
De Rode Khmer heeft overal sporen achtergelaten en ook hier was een klein museum en killing field. Ik kreeg weer kippenvel toen ik terugdacht aan mijn ontmoeting met een van de slechts tien overlevenden in het aangrijpende Tuol Sleng Genocide museum in Phnom Penh.
 
De afstand tot de grens bij Pailin vond ik te groot, dus fietste ik naar de 300 treden van de Banon Hill tempel en later nog naar Phnom Sampov Killing and Bats cave. Geraakte zonder hijgen bij de pagode op de top, maar ook hier enigszins gesmokkeld: twee gieberende tienermeisjes zette mij een stukje tussen hen in op hun bromfiets….
 
Nam vele trappen naar beneden, waar rode stoeltjes, bier en versnaperingen een paar honderd kijklustigen op een schouwspel zouden trakteren: bij zonsondergang moesten duizenden vleermuizen de grot verlaten. 
Twee biertjes verder was het al donker en – wat natuurlijk ook niet verteld wordt – in het droge seizoen slapen de vleermuizen blijkbaar uit.
Met mijn oude ogen kon ik ze niet eens zien!
Gelukkig had ik die ochtend onderweg in de bomen honderden grote vleermuizen zien hangen, dus was het voor mij toch ‘ a bat day ‘.
 
Vanaf nu zou er niet meer gesmokkeld worden en via Pailin, waar ik een keurig hotel betrok, werd er weer naar Thailand gefietst. 
Discussieert de Thaise regering heftig over legale Casino’s – nu nog verbloemd als entertainmentcomplexen – de grenzen van Cambodja, Laos en Myanmar staan er vol van. Chinese misdaadorganisaties verdienen grof geld aan deze slavenarbeid in scamcentra.
 
Aan de Thaise grens sta ik te midden van Visarunnende Russen, maar het gaat gelukkig vlot. 
Tegen de avond kom ik in de heuvels bij een prachtig resort aan en eet bij hun mooie zwembad. 
 
Nu nog de scenic route langs de kust zien te vinden, een stukje over de verguisde Sukumvith, weg 3, die van Trat tot Bangkok loopt. 
 
De volgende dagen geven toch een wat triestige aanblik: prachtige zandstranden en soms leuke vissersplaatsjes, maar geen toeristen. 
Strandstoelen en eetkarretjes staan er verlaten bij…
Ik vind een prachtig hotel en mijn kamer kijkt uit op het verlaten strand. Voor het zwemmen maak ik een lange wandeling langs de zee en zie de zon ondergaan. Alle muskieten in de wijde omgeving zien hun kans schoon: drie dagen later verga ik nog van de jeuk… Hoe kan deze tropenreiziger nou nog zo’n beginnersfoutje maken? 
 
Tot Pattaya fietsen was te ver en ik slaap in een gezellig Guesthouse in Sattahip, de Marinehoofstad van Thailand. Eet op de rustige nightmarket en geniet met een biertje van het uitzicht op de baai vanaf het dakterras. 
 
Gisteren was het nog een goede 30 kilometer tot Pattaya en geen (!) troost: op mijn jubileumfietstocht was het nergens zo druk en gevaarlijk als de laatste 3 kilometer. 
 
Aad 
 

Nieuwsbrief Ontvangen?

U kunt zich hier aanmelden!

Sponsors

Tulip House
vischu
Stork Promotions
Poseidon
Typisch Thailand
Thailandblog.nl
AA Verzekeringen
Sue's dutch food
Case de Fidel

Samenwerking

Wij staan in nauw contact met onze twee zuster verenigingen:

en onze partner

Adverteerders