Trips
DAGTOCHTEN
Beschreven door Dick Koger en anderen aan de hand van talloze leuke bezoeken en persoonlijke ervaringen
Note, veel van deze trips zijn enkele jaren geleden gedaan waardoor de reisverhalen enkele jaren geleden zijn geschreven. Voordat u een van deze trips gaat doen is het goed om dit vooraf te checken op internet. Zeker gezien Covid19 kan er inmiddels e.e.a. zijn veranderd.
U kunt kiezen uit de vele toeristische attracties en bezienswaardigheden in en om Pattaya. Verder ziet u trips richting Bangkok en omstreken.
DAGTOCHTEN BANGKOK & OMGEVING
Warenhuis Paragon
Door Dick Koger
Dinsdagmorgen staat shoppen op het programma. Een vriend uit Holland, die enkele dagen in Bangkok verbleef, vertelde me over een gigantisch warenhuis, zo groot als hij zelden zag op zijn reizen over de wereld. Het warenhuis heette MBK. Ik vertelde dit aan mensen hier en kreeg te horen dat dit concern niet kan tippen aan een ander warenhuis, Paragon. Hier gaan we heen. Nu weet ik dat MBK een dorpswinkeltje is vergeleken bij Paragon. (ik hoop dat je dit op onze Website leest, Lex). We komen binnen en zien dat de begane grond gereserveerd is voor eetgelegenheden. Niet alleen obligate zaken als MacDonalds en andere ketens, maar werkelijk voor iedere smaak een ruime keus. Ik schat dat er zo’n tachtig restaurants zijn. Het leuke is dat bijna alle tafeltjes en stoelen bezet zijn. Het is derhalve gezellig.
...Ooievaars in Samkok
Door Dick Koger
Ruim veertig jaar geleden ben ik eens, samen met Ton, vaste reisgenoot voor vele jaren, naar een gebied geweest, een kilometer of twintig boven Bangkok. Daar stroomt dezelfde rivier als die, welke door Bangkok kronkelt. Aan die rivier lag een klein plaatsje en voor een habbekrats kon je een motorboot huren, die je naar de overkant bracht. Daar was een bos en in de bomen van dat bos nestelden ooievaars, althans in het broedseizoen, van januari tot april. Het was een fascinerend gezicht. Honderden ooievaars vlogen af en aan met vis voor hun kroost.
Omdat ik het leuk vind om naar plaatsen te gaan, die nog maar vaag in mijn geheugen gegrift staan, ga ik naar Bangkok om aan dezelfde Ton te vragen, waar dat precies was. Hij vertelt me dat dat in de provincie PathumThani is en dat het kleine plaatsje SamKok heet. Vroeger gingen we met een bus vanuit Bangkok en moesten daarna twee keer overstappen. Dat lijkt me nu te ingewikkeld. Daarom huren we voor één dag een auto met chauffeur. PathumThani is gemakkelijk gevonden en als we de stad doorrijden, zie ik tot mijn vreugde een bord met SamKok. Honderd meter verder rechtsaf. Deze weg leidt naar de rivier en, wanneer we daar aankomen, lijkt het alsof ik er gisteren geweest ben. Dezelfde gigantische bomen en enkele kleine restaurantjes. En aan de overkant van de rivier, iets naar links, zie ik weer het bos. Erboven vliegen ooievaars. De tijd heeft hier stil gestaan.
Mijn chauffeur informeert hoeveel het kost om naar de overkant gebracht te worden. Honderd Baht, heen en weer. Dat is duurder dan twintig jaar terug, maar nog steeds betaalbaar. We stappen in de lange platte boot en koersen naar de overkant. Bij een houten plankier stappen we uit en maken met de bootsman de afspraak dat hij ons over een uur weer komt afhalen. Het bos ruikt bijna benauwd door de hoeveelheid ooievaarspoep, maar je moet iets voor de natuur over hebben. Ik herinner me dat aan het eind van het pad een tempel ligt en ook dat is niet veranderd.
Omdat het gebied niet vlak is, kan je op een berg precies in de nesten kijken in de top van lager gelegen bomen. Heel stil maak ik mijn Nikon gereed met een telelens van vierhonderd millimeter. Het is niet te geloven, zo goed als je de bedrijvigheid van de vogels kan volgen. Vijf, zes jongen in het nest en vader en moeder maar af en aan vliegen met voedsel. Onophoudelijk klinkt mijn motordrive.
Paleistour in Bangkok
Door Dick Koger
Ons eerste doel is de Suan Sunanda Rajabhat University. Eén van de studierichtingen hier is het horecabedrijf en om lessen in de praktijk te brengen is er zelfs een Suan Sunanda Palace Hotel. Daar drinken we een kopje koffie. Althans een deel van ons gezelschap, want de koffie wordt uiterst traag één voor één geproduceerd. Zo langzaam dat we bestelling annuleren. De fraai uitgedoste bediening is wat ons betreft gezakt. Onze reisleider Piet vertelt dat de naam Sunanda afkomstig is van één van de vrouwen van Rama V. Op een tocht per boot van Ayutthia naar Bangkok kapseisde de boot waarin Sunanda en twee van haar kinderen zaten. De koninklijke entourage zag zich voor een dilemma geplaatst. De helpende hand bieden en Sunanda redden of zich houden aan de strikte wet die het onderdanen verbood leden van de Koninklijke familie aan te raken. Zij kozen voor de laatste mogelijkheid en Sunanda en haar kinderen verdronken. Sunanda was de favoriete vrouw van Rama V, maar gelukkig had hij nog vele andere (hij had zevenenzeventig kinderen). De bewuste wet werd ingetrokken.
Op het terrein van de universiteit liggen de te bezoeken paleisjes of paviljoenen. Juister is uiteraard dat de universiteit gebouwd is in de ruime tuin van de paleisjes. Het eerste paviljoen is gewijd aan de danskunst. kleding en maskers spelen hierbij een belangrijke rol.
Het tweede paviljoen betreft de schone kunsten en kleding en hierbij valt op dat Prinses Maha Chakri Sirindhorn daarin uiterst bekwaam is, gezien haar aquarellen.
We hadden op twee paviljoenen gerekend, maar we krijgen er een derde bij, gewijd aan muziek. Oude Thaise muziekinstrumenten, een oude grammofoon en een oude plaat. We voelen ons trots.
Alle drie de paviljoenen zijn eenvoudige gebouwen en ik zeg dit omdat we tijdens de nu volgende lunch en de middag op een veel mooier paleis worden getrakteerd. Echt wat je je bij een paleis voorstelt.
We rijden de weg terug waarop we gekomen zijn en treffen dan het Phya Thai Palace. Eerst de lunch in de vroegere wachtkamer van koning Rama VI. Het interieur van dit restaurant doet nog het meest denken aan een oude herensociëteit. De massaman is voortreffelijk.
Erawan Museum Bangkok
Door Dick Koger
Wanneer je van Pattaya naar Bangkok rijdt en bij de ringweg rond Bangkok de afslag in westelijke richting neemt, zie je ter hoogte van Samut Prakan vanuit de hoogte links een grote, zwarte, driekoppige olifant. Nieuwsgierig als ik ben, zocht ik met behulp van Google naar de trefwoorden Samut Prakan en elephant. Een zee van artikelen leerde me dat de naam van een driekoppige olifant Erawan is en dat de betreffende olifant in Samut Prakan niet zo maar een groot beeld van deze Erawan is, maar een immens groot beeld, dat van binnen ruimte biedt aan een heel museum: het Erawan Museum. Reden genoeg om dat eens te gaan bekijken.
Zonder moeite bereiken we het museum. Voor de geïnteresseerden even de oorsprong van Erawan. Dit is de Thaise vorm van de olifant Airavata in de Indische mythologie. Deze olifant zou zich in de hemel moeten bevinden. Meestal wordt hij afgebeeld met drie of meer koppen. De Erawan is een belangrijk religieus motief en de olifant wordt vaak als ornament gebruikt. Men ziet hem op Thaise onderscheidingen, op munten en op monumenten. Het museum is door een particulier persoon opgericht met als doel zijn verzameling antiquiteiten te bewaren en voor het publiek toegankelijk te maken.
De toegangsprijs is 150 Baht. Daarvoor krijgen we een handig gidsje en een badge op de borst. We mogen de hoofdingang nog niet in, want alles moet in de juiste volgorde. Eerst even wachten tot een kleine deur links van de trap naar de hoofdingang opengaat. Wanneer die deur opengaat, staat een Thaise dame ons op te wachten. Middels een megafoon doet zij de rondleiding, althans in het keldergedeelte. Mijn Thais is niet bij machte iets te volgen, dus maken wij wat sneller een ronde door deze kelderruimte. Het is schemerig, want dit is de onderwereld. We zien antieke meubelen, veel vitrines met vazen en potten en enkele mooie oude Boeddhabeelden. We gaan weer door de kleine deur naar buiten en nu mogen we wel de trap op en het hoofdgedeelte binnen. Dit is de hal van de mensenwereld. Weer een cirkelvormige galerij rond een marmeren en rijk versierd trappenhuis. Het meest opvallend is het glas-in-loodplafond (een goed woord voor een taaldictee).
Cabaret in Bangkok
Door Dick Koger
’s Avonds staat er cultuur op het programma, Thaise cultuur. We gaan met zijn allen naar een befaamd cabaretprogramma: Calypso. Het theater bevindt zich in het Asia Hotel, dus dat komt mooi uit, want daar logeren wij. Het is een show, waarin, zoals veel in Thailand, de mannelijke en vrouwelijke rollen allemaal door mannen gespeeld worden. Dus een show waar ik normaliter huiverig voor ben, maar deze is wereldberoemd. Op onze toegangsbewijzen staat dat we op rij B zitten, de tweede rij, dus veilig. Zes mensen zitten daar inderdaad, maar Jos en ik zitten op de eerste rij. Alle angst is voor niets, want ik heb absoluut genoten van een wervelend spektakel. In een razend tempo worden groepsnummers afgewisseld met solo-optredens. Alles playback, maar buitengewoon knap. Deze mensen kunnen dansen en acteren. Voor mij is het hoogtepunt een als lelijke vrouw optredende artieste met het nummer I love you. Prachtige gezichtsuitdrukkingen. Ik zou deze show een must willen noemen voor iedereen die One night in Bangkok is.
Overigens worden we door een meneer in een jurk in het Nederlands welkom geheten. De laatste keer dat dit me overkwam was ruim dertig jaar geleden, in een grote zaal, vlak naast de Sint Pieter in Rome. Die meneer was ook in een jurk: de paus.
Hieronder Marilyn Monrow en de vrouw, die I love you zong, maar nu in een ander nummer:
Bangkok bij Nacht
Door Dick Koger
Toen een goede vriend hier op bezoek kwam, ontmoette ik hem in zijn hotel, Pradipat Hotel geheten, in Bangkok. Hij was er al een paar dagen en vertelde, dat hij een leuk restaurant aan het eind van Pradipat Road ontdekt had. We besluiten daar te gaan eten. Hoewel ik al tientallen malen in hetzelfde hotel gelogeerd had, wist ik niet dat de straat, waaraan het was gelegen, uiteindelijk bij de rivier uit kwam. Het is daar een drukte van belang. Gigantische restaurants. We lopen er één binnen. Het is ongeveer acht uur ‘s avonds. Een gerant komt ons tegemoet en zegt, dat er nog plaats is op een grote boot. Dat lijkt ons wel wat. Op het bovendek is nog een aardig tafeltje vrij. We zitten nog maar nauwelijks en hebben nog niets besteld, wanneer we de boot voelen bewegen. Ik geloof, dat we gaan varen, zeg ik voor de grap. Het is geen grap, want de afstand tot de wal wordt steeds groter. Geen probleem, dan maar op een varend schip eten. We proberen de aandacht van een ober te trekken. Dat lukt uiteindelijk en we bestellen een fles Mekong, plus de menukaart. De Mekong komt snel. Geen menukaart. Om ons heen wordt op alle tafeltjes uitbundig opgediend. Enige tijd later komt een ober vragen, wat we besteld hebben. Nog niets, maar we willen graag de menukaart, antwoorden wij. Hij loopt weg. Negen uur, iedereen zit genoeglijk te eten en wij krijgen honger. Geen menukaart. We kijken naar Bangkok bij nacht, maar zijn niet onder de indruk. Waarom keert die boot niet om, dan kunnen we ergens anders eten. We raken in gesprek met de mensen aan een naburig tafeltje, die medelijden met ons beginnen te krijgen. Ze vragen, wat we besteld hebben. Nog niets, zeggen we. Dan heeft u een probleem, zeggen ze, want je moet ruim van tevoren aan wal bestellen. Dan komt er warempel een ober met een schaal, waarop een visgerecht ligt. Dat kunnen we zien, omdat we lege graten zien. Niets om te eten dus. Het is inmiddels tien uur en we sterven van de honger. Eindelijk keert de boot om. Onze buren geven ons iets, wat ze over hebben. Het is in ieder geval vriendelijk bedoeld. We zijn eigenlijk niet eens boos. De Mekong smaakt goed en even voor twaalven meren we aan bij het vertrekpunt. We mogen, goddank, van de boot af. De visgraten worden niet in rekening gebracht. Aan wal vinden we een gezellig restaurantje en we besluiten, dat we iets geleerd hebben voor de volgende keer.
...U zie 1-6 van 11 dagtochten
Kwekerij van Clownvisjes
Door Dick Koger
Iemand, ik weet niet meer wie, zei eens iets over een kwekerij van tropische vissen in Sattahip. Daarbij viel de naam Nemo, een figuur uit een cartoonfilm. Google leerde me dat dit visje in het Engels clownfish heet en ik vind dit ook wel een leuke Nederlandse naam. De kwekerij heet Perculafarm en is te vinden door naar Sattahip te rijden, vervolgens na Sattahip, Sukhumvit Road volgend, af te slaan bij de 3126. Bij het bord dat deze weg aangeeft is een U-turn, dus even terugrijden en daarna linksaf de richting SamaeSan volgen. Op een geven moment zie je een paar maal deze aanwijzing:
Ook kun je mensen de tweede foto laten zien. Wij werden onmiddellijk op weg geholpen. Uiteindelijk kom je bij een T-kruising, direct aan zee. Daar even rechtsaf en na vijftig meter aan de linkerhand is dan eindelijk de Percula Farm.
Floating Market
Door Dick Koger
Over het algemeen heb ik niets tegen toeristische attracties of tegen souvenirs. In beide gevallen kun je je eigen smaak doorslaggevend laten zijn. Thaise tempels kenmerken zich al een paar honderd jaar door een hoge mate van kitsch. Deze kitsch is echter zo consequent smaakvol ten uitvoer gebracht dat het geheel buitengewoon sierlijk is en voor mij een genot voor het oog.
Vandaar een ervaring die niet gedeeld hoeft te worden, als toeristische attracties niet gewenst zijn. Door omstandigheden had ik nog geen bezoek gebracht aan de Floating Market van Pattaya. Deze markt ligt aan de Sukhumvit Road in de richting van Sattahip, even voorbij de Chayapruek Road. Het is een uitbreide souvenirmarkt, waar je werkelijk van alles kunt vinden wat je niet overal in souvenirwinkeltjes vindt. Het ongemak van deze markt is, dat men gemeend heeft alle kraampjes in het water te plaatsen. Maar dat is natuurlijk ook het leuke.
Chinese begraafplaatsen
Door Dick Koger
Thais laten zich na hun dood over het algemeen cremeren. De met as gevulde urn kan daarna thuis bewaard worden of in een speciaal geesteshuisje of ergens in een tempelmuur ingemetseld worden, al naar gelang financiële mogelijkheden of religieuze behoeften.
Schapenfarm in Pattaya
door Dick Koger
Als je net geschoren bent, valt het misschien nog wel mee. Anders moet Thailand verschrikkelijk warm zijn. Ik bedoel natuurlijk: als je als schaap geboren bent. Pattaya is sinds kort een schapenfarm rijk. Voor ons Nederlanders niet zo bijzonder, maar voor Aziaten een ware attractie. En voor kinderen uiteraard. En daar lijkt de uitspanning eigenlijk het meest op, een kinderboerderij. Je mag overal in om de beesten te aaien of voedsel te geven.
Het is aandoenlijk hoe schaapachtig je soms wordt aangekeken. Dat bedoel ik niet beledigend. Tenslotte heb ik ook vrienden die me soms menselijk aankijken. Naast schapen zijn er ook ezels, minipaarden, herten en ganzen te bewonderen. Er zijn allerlei koffieshops, viswinkeltjes en souvenirshops. En een mislukte molen. Van 10.00 uur tot 22.00 uur is een groot restaurant, het Barn Steakhouse, open.
Koh SiChang
Door Dick Koger
Normaal bridgen we om de beurt bij de vierdeelnemers thuis of in mijn geval in een naburig restaurantje, maar voor de verandering gaan we een keer naar Koh SiChang. Dit eilandje ligt voor de kust van Siracha. Bij het haventje van SiRacha bewonderen we het mooie tempeltje aan zee.
Daarna met de boot naar Koh SiChang (enkele reis 40 Baht).
Op het eiland laten we ons eerst met een tuktuk naar het huis van een bevriende Thai brengen. Daarna klimmen enkele van ons naar de tempel op de berg aan de haven. Een prachtig uitzicht is ons deel. In de rots zijn enkele spelonken met leuke beelden.
Daarna met een tuktuk naar de andere kant van het eiland, waar we een leuk restaurantje vinden. Een perfecte maaltijd en een goede partij robber.
Wat Dhamma Dimitr, Chonburi
door Dick Koger
Op Internet kom ik een foto van een Boeddha tegen die me doet denken aan Fons Jansen. Alleen de zeer ouden onder ons weten dat dit een cabaretier was in de vorige eeuw. Hij moest als volwassene een rebels kind uitbeelden en zat daarom in stoel van enkele meters hoog. Stan Laurel en Oliver Hardy hebben ook eens zo’n scene gespeeld:
We rijden via de motorway en nemen de eerste afslag naar Chonburi. Mijn Thaise metgezel stopt bij een motorwerkplaats om de weg te vragen, daarbij geholpen door een afdruk van de zittende Boeddha. Vanachter mijn gesloten raam zie ik dat het vel papier van hand tot hand gaat. Tenslotte komt het in handen van de baas en hij herkent het beeld. Hij begint in gebarentaal uit te leggen, hoe we moeten rijden. Hij doet dit zo plastisch dat ik onmiddellijk het woord neem, wanneer mijn metgezel weer terugkomt. Bij de eerste stoplichten rechtsaf, daarna bij de tweede kruising weer rechtsaf, even doorrijden en dan zien we het beeld links in de bergen, zeg ik. Het blijkt precies te kloppen.
Die eerste kruising blijkt Sukhumvit Road te zijn. We rijden richting Bangkok en bij stoplichten bij een Y-achtige kruising rijden we rechtsaf richting Phanat Nikom. Na een een paar honderd meter zien we een grote Boeddha links in de bergen. Een mooie poort geeft toegang tot de tempel. Daar blijkt dat mijn vergelijking in het begin van het stuk niet klopt. Het is een stoel van veertig meter hoog, maar Boeddha is op schaal gemaakt.
U ziet 1-6 van 43 dagtochten
Als u er zelf graag op uit trekt zijn er heel wat mogelijkheden voor leuke bezoekjes en activiteiten.
De volledige lijst vindt u in op deze pagina door op de knoppen Meer Dagtochten te drukken.