Door Dick Koger
Wanneer je van Pattaya naar Bangkok rijdt en bij de ringweg rond Bangkok de afslag in westelijke richting neemt, zie je ter hoogte van Samut Prakan vanuit de hoogte links een grote, zwarte, driekoppige olifant. Nieuwsgierig als ik ben, zocht ik met behulp van Google naar de trefwoorden Samut Prakan en elephant. Een zee van artikelen leerde me dat de naam van een driekoppige olifant Erawan is en dat de betreffende olifant in Samut Prakan niet zo maar een groot beeld van deze Erawan is, maar een immens groot beeld, dat van binnen ruimte biedt aan een heel museum: het Erawan Museum. Reden genoeg om dat eens te gaan bekijken.
Zonder moeite bereiken we het museum. Voor de geïnteresseerden even de oorsprong van Erawan. Dit is de Thaise vorm van de olifant Airavata in de Indische mythologie. Deze olifant zou zich in de hemel moeten bevinden. Meestal wordt hij afgebeeld met drie of meer koppen. De Erawan is een belangrijk religieus motief en de olifant wordt vaak als ornament gebruikt. Men ziet hem op Thaise onderscheidingen, op munten en op monumenten. Het museum is door een particulier persoon opgericht met als doel zijn verzameling antiquiteiten te bewaren en voor het publiek toegankelijk te maken.
De toegangsprijs is 150 Baht. Daarvoor krijgen we een handig gidsje en een badge op de borst. We mogen de hoofdingang nog niet in, want alles moet in de juiste volgorde. Eerst even wachten tot een kleine deur links van de trap naar de hoofdingang opengaat. Wanneer die deur opengaat, staat een Thaise dame ons op te wachten. Middels een megafoon doet zij de rondleiding, althans in het keldergedeelte. Mijn Thais is niet bij machte iets te volgen, dus maken wij wat sneller een ronde door deze kelderruimte. Het is schemerig, want dit is de onderwereld. We zien antieke meubelen, veel vitrines met vazen en potten en enkele mooie oude Boeddhabeelden. We gaan weer door de kleine deur naar buiten en nu mogen we wel de trap op en het hoofdgedeelte binnen. Dit is de hal van de mensenwereld. Weer een cirkelvormige galerij rond een marmeren en rijk versierd trappenhuis. Het meest opvallend is het glas-in-loodplafond (een goed woord voor een taaldictee).
We gaan weer naar beneden en ik besef dat dit wel het meest bijzondere museumgebouw is dat ik ooit gezien heb. Buiten wandelen we door de grote tuin met schitterende waterpartijen en mythologische beelden.