Door Dick Koger

’s Avonds maken we een dinnercruise op de Manohra, een oude rijstboot. Die boot vaart af vanaf de andere kant van de rivier bij het Marriott Hotel. Volgens de aanbevelingen kan je er het gemakkelijkste komen door met de skytrain naar de Taksinbrug te gaan. Daar kan met een hotelboot naar de overkant. We (lees ik) zijn eigenwijs en denken dat een taxi naar het Marriott eenvoudiger is. Onze taxi moet onderweg met de andere taxichauffeur spreken, omdat hij het Marriott Hotel niet weet te liggen. Ook zijn centrale weet het niet. Iedereen zegt dat er geen Marriott Hotel in Bangkok bestaat. Niet te doorgronden, deze onkunde of onwil. Uiteindelijk worden we aan de andere kant van de rivier bij een klein straat vol wachtende tuktuk’s gedropt met de mededeling dat onze boot aan het einde van dat straat ligt. Halverwege beginnen we te informeren. We zitten fout. Het Marriott ligt gewoon een paar kilometer verder op de grote weg. Een volgende taxi brengt ons snel op de juiste plek. De mensen in de andere taxi hadden dezelfde ervaring en werden op hetzelfde punt uit de taxi gezet. Zij gingen uiteindelijk verder per tuktuk. We komen op het nippertje in de boot, die onmiddellijk afvaart. De boot is afgeladen met zo’n zeventig gasten.

We beginnen met zelfwerkzaamheid. We moeten een aantal gesneden stukjes groente en kruiden in een blad rollen en dan het geheel verorberen. Daarna volt een kalkoensaté in pindasaus, niet van echte kip te onderscheiden. Er volgen nog een groot aantal onderdelen van een zeebanket. Allemaal kleine hapjes, niet zwaar op de maag, die we laten vergezellen van alcoholische versnaperingen. Dit is een speciaal kerstmenu en ik hoor later dat de maaltijd normaliter iets minder bijzonder, maar wel in grotere hoeveelheden wordt opgediend. Het geheel is in ieder geval goed verzorgd en een plezierige onderneming. 

Het uitzicht is bij tijden grandioos, hoewel moeilijk te fotograferen. Hieronder het beste resultaat, de Wat Arun. Of eigenlijk de enige geslaagde foto, een toevalstreffer.

Helaas varen we op de terugreis onze kade voorbij om nog een halfuurtje verder een blik te werpen op de nieuw Rama IX brug. Dat had voor de meeste opvarenden niet meer gehoeven. Maar alles bij elkaar is deze tocht een bijzondere gebeurtenis.

Nu nemen we wel de hotelboot. Aan de overkant werken er geen liften om op het station te komen. De jeugd neemt de trap. Anderen, waaronder ik, een taxi. Snel zijn we in het hotel en ik ga onmiddellijk naar mijn kamer.