Door Dick Koger

In de twintig jaar die ik nu in Thailand verblijf, heb ik in verschillende huizen gewoond. Tweemaal had ik het voorrecht uit te kijken op het gouden Boeddhabeeld boven op de berg tussen Pattaya en Jomtien. Puur toeval, maar ik voelde dit als een soort voorbeschikking, die onlosmakelijk verbonden was aan mijn besluit de tweede helft van mijn leven in Thailand door te brengen. Erg diep zijn mijn religieuze gevoelens nooit geweest, want het is meer dan vijftien jaar geleden dat ik het grote Boeddhabeeld bezocht heb.

Vanaf Thappraya nemen we de afslag Pratumnak en daarna wijst de weg zich vanzelf. Alles is totaal anders dan ik mij herinner, behalve de Boeddha en de verkoop van geluk in de vorm van het geven van de vrijheid aan opgesloten vogeltjes. Een onbegrijpelijk vorm van dierenmishandeling binnen het Boeddhisme.

Een nieuwe (voor mij) trap leidt naar boven, kennelijk speciaal voor oude mensen want de treden zijn zeer breed en slechts een paar centimeter hoog. De commercie viert hoogtij en kennelijk zijn het vooral Russen die als potentiele slachtoffers worden gezien. Boven staan rond de grote Boeddha allerlei kleinere formaten. Ook is er een ruimte, waar mensen gouden plakpapiertjes op een Boeddha kunnen plakken of amuletten kunnen kopen.

Op Internet stuitte ik bij herhaling op een foto die de grote Boeddha van de linkerzijde toonde. Een merkwaardige slechte foto, die waarschijnlijk bedoeld was als de foto hieronder.

Het ruime uitzicht dat ik me van vroeger herinner, is nu uiteraard danig belemmerd door nieuwbouw, maar toch zou ik zeggen dat iedereen, die in Pattaya woont, hier wel een keer geweest moet zijn. Vlak voor de trap omhoog is nog een Chinees paviljoen, waar ik alleen deze paarden de moeite waard vond.