Door Dick Koger
Dinsdagmorgen staat shoppen op het programma. Een vriend uit Holland, die enkele dagen in Bangkok verbleef, vertelde me over een gigantisch warenhuis, zo groot als hij zelden zag op zijn reizen over de wereld. Het warenhuis heette MBK. Ik vertelde dit aan mensen hier en kreeg te horen dat dit concern niet kan tippen aan een ander warenhuis, Paragon. Hier gaan we heen. Nu weet ik dat MBK een dorpswinkeltje is vergeleken bij Paragon. (ik hoop dat je dit op onze Website leest, Lex). We komen binnen en zien dat de begane grond gereserveerd is voor eetgelegenheden. Niet alleen obligate zaken als MacDonalds en andere ketens, maar werkelijk voor iedere smaak een ruime keus. Ik schat dat er zo’n tachtig restaurants zijn. Het leuke is dat bijna alle tafeltjes en stoelen bezet zijn. Het is derhalve gezellig.
Naar boven beginnen de winkeletages, zes in totaal. Iedere etage is even groot als de Lijnbaan in Rotterdam. Je kan het zo gek niet verzinnen of het is er. En alles even duur en lux. Of eigenlijk vind je er alleen de dure en luxe artikelen. Even denk je aan de gedegenereerde maatschappij, waarin we leven, maar helaas moet ik toegeven dat het toch wel prachtig is. Zoek je een gitaar, er zijn verschillende zaken met honderden modellen. Zoek je een auto, op de derde etage zijn de Ferrari’s uit voorraad leverbaar. Natuurlijk zijn er ook Lamborghini’s. Hoe je zo’n wagen naar beneden moet krijgen, weet ik niet. Een Toyota of Honda kan ik niet vinden. De opzet van het geheel is buitengewoon ruim. Brede wandelgangen met overal zitjes. Ik zie op zo’n zithoek zes jongelui zitten. Vier zijn druk aan het telefoneren. Twee kijken ontevreden, omdat zij op dit moment niemand hebben, waarmee ze het laatste uur niet gebeld hebben. Ook de verfijnde smaak kan in Paragon terecht. Douwe zoekt een Cd van een componist, die naar zijn zeggen bij niemand bekend is. Die visie moet hij herzien. De jongen, die hem bedient loopt achteloos naar de afdeling onbekende componisten en werpt het complete oeuvre op tafel, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Ik ga naar Asiabooks, omdat ik een door twee journalisten geschreven boek zoek, dat in 1992 is verschenen. Deze zaak is groter dan andere zaken van dit concern. Ik laat mijn spiekbriefje aan een vriendelijk meisje zien en deze gaat, zonder de computer te raadplegen, naar het onzichtbare magazijn en komt even later terug met het gezochte boek. Het is een gebouw met ongelooflijke mogelijkheden, terwijl het mooiste nog moet komen, want dat bewaar ik voor het laatst.
Bij het binnenkomen zien we een roltrap naar beneden. Beneden bevindt zich Siam Ocean World. Dit moet het grootste aquarium in Azië zijn. En het is groot, zo groot dat het nauwelijks in woorden te vangen is. In Pattaya hebben we een aquarium op Sukhumvit Road. Prachtig en groot. Althans dat dacht ik indertijd. Nu weet ik dat dit een bak met gupjes is, vergeleken met wat ik nu zie. Het hele geval heeft een oppervlakte van twee voetbalvelden. Je loopt voortdurend tussen de meest exotische vissen, links, rechts en boven je. Een aquarium dat tot borsthoogte gevuld is, zodat je zowel boven als onder de waterspiegel kunt kijken wordt bewoond door een kudde van twintig pinguïns. Sommige aquaria met vissen zijn acht meter hoog. Een groot meer met bootjes, die voorzien zijn van een glazen bodem. Hierdoor wordt een prachtig koraalrif zichtbaar met bijbehorende flora en fauna. Filmzalen met instructieve films. Helemaal beneden een restaurantje middenin een tropisch regenwoud. Een forse waterval. En dit alles in de kelder van een warenhuis. Dit moet je gezien hebben. De toegangsprijs, voor Thais en buitenlanders, is 450 Baht en dat is het dubbel en dwars waard. Een idee voor onze excursiecommissie.
